Köln’deki Kölnischer Kunstverein sanat merkezinin yeni direktörü Valérie Knoll ile göreve gelir gelmez düzenlediği, bir araç olarak resmi kullanan genç sanatçıları bir araya getirdiği sergi Hoi ile ilgili kısa ama etkin bir söyleşi yaptık. Genç direktörün, resim sanatına ve küratoryal pratiğine ilişkin açıklamaları son derece özgür. Sanatatak okurları için ilham verici olabilir.
Ayşegül Sönmez: İnsanların geldiğiniz yerde yani İsviçre’de birbirlerini selamladıklarında söyledikleri bir söz olan Hoi, serginizin konusu. O zaman bu büyük eski soruyla başlayalım,
Çağdaş sanatta nereden geldiğinizi belirlemek bile (hala) önemli mi?
Valérie Knoll: Her ne kadar kimliğin son yıllarda abartıldığını düşünsem de – nereden geldiğin önemli. Gerçeklere ve sanata bakış açıları, İsviçre ve Almanya gibi küçük mesafelerde bile farklılaşıyor.
“Köln’e geldim çünkü resim yapmayı seviyorum ve bu mecrayla ciddi bir ilişki kurmak için daha iyi bir yer düşünemiyorum” diyorsunuz. Köln ile ilgili bu durumun nedeninin şehrin ve insanlarının Köln katedraliyle ilişkisi üzerine olabileceğini düşündünüz mü hiç?
Gerçekten de bu, resme duyulan sevginin ve resim geleneğinin Köln’deki Katoliklikten kaynaklanabileceği varsayımı doğru olabilir. Köln sonuçta, Almanca konuşulan bölgedeki en büyük Katolik piskoposluğu. Ve katedral, istasyondan her çıktığınızda bunun etkileyici bir resminin kendisi.
“Glomantizm başka zamandan kalma gibi”
